20Danas su mladi roditelji, ali i bake i deke, svedoci ogromnih promena, kakve ne pamti porodica kroz istoriju. Svi su zbunjeni i nesrećni, jer ne prepoznaju da su „plišani“ modeli uzročnici njihovih problema. Odrasli su zbunjeni i nesrećni, žale za prošlim vremenima. Savremena deca misle da je život oduvek bio vučja jama i da je njihova patnja sasvim prirodna. Pitanje je da li deca, po odvajanju od svog izvornog bića uopšte i misle da pate ili patnju prihvataju kao neminovnost, kao svoju drugu prirodu u kojoj počinju patološki da uživaju. I jedni i drugi počinju da veruju da je ovo neminovnost na koju ne možemo uticati. Niko ne sagledava ovo doba kao prelazni period, ka dobu duhovnosti. Ne vide izlaz, jer ne prepoznaju uzročnike haosa u kome živimo i polako se mire sa mogućom kataklizmom.
Savremena porodica razvijenog sveta odavno se prilagodila haosu u kojem živi, zaboravila je na doba tradicionalne porodice i njenog vrednosnog sistema. Razvijeni imaju već treću generaciju, koja je odnegovana u plišanim porodicama, koja je utemeljila svoj smisao života na novcu i isključivo na materijalnom blagostanju, na hedonizmu, kao jedinim vrednostima iz kojih proističu sve ostale vrednosti.
Razvijeni su prezaštitili svoje potomke od večne Istine, da je duhovni rast, rast Ljubavi istinski cilj našeg života. Prihvaćena je laž, da je novac jedini i sam sebi cilj, umesto da je novac isključivo u funkciji duhovnog rasta čoveka i čovečanstva. Razvijeni čak ni ne naslućuju da su kazna i nagrada uzročnici muka i njihovih i naših. Naprotiv, silovito guraju kamen uz brdo, a rastaču se i kamen i brdo i Sizif. Uporno guraju nove naraštaje ka „visinama“ kojima se silazi u ponor.
(odlomak iz knjige Porodični bukvar)
20