Да ли човек, коме је Бог наменио улогу чувара природе, има свој бистри, чисти извор у себи или га је нешто загадило?
Када кажем ИЗВОР, моја прва асоцијација је да је то место где из Земље извире вода, бистра, чиста, хладна или топла, жива вода, здрава вода. Весело жубори јер очекује да је чека чиста планета где ће се преточити у бистре потоке, набујале реке и да ће таква чиста стићи до мора. Сваки Извор који је Господ наменио човеку је чист. Но, сваки тај извор нарочито данас, не стиже у чисте и бистре услове. Тако је и са извором живе воде. Није потребно њено дуго путовање и вода са извора се загади јер је савремени човек загадио земљу, ваздух, воду. Онда се логично намеће питање: “Да ли човек, коме је Бог наменио улогу чувара природе, има свој бистри, чисти извор у себи или га је нешто загадило“? По свему шта човек данас ради на планети, рекло би се да је човеков извор трајно загађен. Но, није тако.